πεντηκοντάκολλος

-ον, Α

αυτός που απαρτίζεται από πενήντα φύλλα, κόλλες («πεντηκοντάκολλοι χάρται», πάπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεντήκοντα + -κόλλος (< κόλλα)].